Az Şekerli Sait Faik Abasıyanık

Kahveci Murtaza, yaşına bakmadan Az Şekerli kahve isteyen şu heyecanlı gencin notunu veriyor: “Sen şoför moför değilsin! Sen âşık¬sın bizim köyden birine.”
İşte tatlı tatlı konuşmalarıyla insana yaşamayı sevdiren küçük insanlardan oluşan bir aile Haydarpaşa vapurunu bekliyor; Hikâye Peşinde’ki Sait Faik de onlarla beraber. Fakat o, istasyonda kalacak zira “Her gün yüzlerce tren binlerce hikâye getiriyor, binlerce hikâye alıp gidiyor.”
Dostu Yani’ye hitap ettiği Kalinikhta ise kitaptaki hikâyelerin en lirik olanı. Bilmem ki saf şiir desek mübalağa etmiş olur muyuz?
Şu Kıraathaneler’i aylak yatağı deyip geçmemeli. Onlar halk irfanının nüvelendiği birer fakülte hatta öfkelerimizin, kaygılarımızın giderildiği terapi mekânlarıdır Sait Faik’in nazarında. Mesela bir balıkçı oltasının düğümlerini atmayı hiçbir fakültede tahsil edemezsiniz. Oysa bir balıkçı kah¬vesinde kocaman, nasırlı bir balıkçı eli size bunu iki dakikada öğretir.
Kuduz vakalarının önünü almak isteyen Kaymakam’ın emri kesindir: Çöpçü Mehmet ya mahallenin gayet sağlıklı köpeği Fındık’ı zehirleyecek yahut geleceğe dair hayallerine veda edip köyüne dönecektir. Onun bu ikilem karşısındaki vicdan muhasebesine tanıklık etmeye ne dersiniz?

(Tanıtım Bülteninden)