Ateşi Kıvılcımken Söndürmeli Lev Nikolayeviç Tolstoy

İnsanların kalbindeki mutluluğu tartmış olan birine hiç rastladın mı? Bak, işte şimdi o, herhangi bir tozlu kaldırımda oturup parlak gökyüzünü seyrederek, sakin ve mehtaplı gecede neşeyle şarkı söylemeye devam ediyor. Onun kalbinde ne sitem, ne öfke, ne de düşmanlık duygusu var. Bu zengin ve yüksek duvarların arkasında yaşayan insanların kalplerinden geçenleri bilen var mı? Bu ufak adamın kalbini dolduran tasasız yaşam ve hayattan memnuniyet sevinci insanların hepsinde var mı acaba? Bu tezatların yaşamasına emir ve izin verenin rahmet ve hikmeti tükenmez. Bütün bunlar ise, sadece ve sadece sana, O’nun kurallarına ve isteklerine hoyratça ve yersizce müdahale etmeye çalışan zavallı solucana, tezat gibi gözükmektedir. O, kendinin ölçüye gelmez parlak yüksekliğinden şefkatle bakmakta ve hepinizin daima tezatlarla hareket ettiği bu sonsuz uyuma sevinmektedir.

(Tanıtım Bülteninden)