Arthur Schopenhauerda Kötülük Problemi ve Mutluluğun İmkanı Zehra Vahapoğlu Bindesen

Sizin anadilinizde eserler yazmamış bir düşünürü çalışmak beraberinde birçok problemi de getirir. Orijinal kaynaklara erişim güçlüğü, erişilen kaynakların yetersizliği, çeviri eserlerinin orijinal eserlerle anlam ve nitelik bakımından eşdeğerlik düzeyi vb. bunlardan bir kaçı olarak sayılabilir. Wittgeinstein’ın ‘dilin sınırları, bilginin sınırlarını belirler’ düşüncesi, söz konusu çeviriler olunca doğruluğu anlaşılabilir niteliktedir.
Schopenhauer’ı çalışmamızdaki ilk neden; öğrencilik yıllarımızdan itibaren uyandırdığı merak duygusu ve onun “ben gelecek nesillere yazıyorum” cümlesini okumuş olmamızdır.
Çeviri azizliğine uğramamak ve konuya hâkim olabilmek adına yazarın kendi eserlerini, yazarın adının geçtiği erişebildiğimiz tüm kitap ve makaleleri, anlayabildiğimiz bir diğer dil olan İngilizce ile yazılmış olan eserler de dâhil olmak üzere, her bir çalışmayı birkaç kez okumak, bu çalışmanın ortaya çıkma sürecinde en zorlu ve zaman alan kısım oldu.
Schopenhauer felsefesi hakkında yapılan çalışmalara bir göz atıldığı takdirde, onun insan anlayışı, ahlâk felsefesi ve kötülük problemi hakkındaki düşüncelerine rastlamak mümkündür ancak düşünürün mutluluğun imkânı hakkındaki görüşleri üzerine yapılmış bir çalışma bulunmamaktadır. Dileriz onun düşüncesini en başından başlamak suretiyle nedenleriyle ve daha sonraki düşünürlere etkileriyle beraber ele aldığımız bu çalışma, ülkemizde felsefe alanında yapılan çalışmalar arasında bu eksiği kapatacak nitelikte sayılabilir.

(Tanıtım Bülteninden)