Doğan Kitap Alfa Kalem + Oylum Yılmaz 3 Kitap Doğa Yürüyüşleri + Gerçek Hayat + Ağaçların Rüyası Doğan Kitap

1-Eğer bir gün yazmaya karar verir ve yolunuzu yağmur ormanlarının derinliklerine düşürürseniz, tüm o belirsizlikler ve çeşitlilikler cangılının içinde karşınıza çıkacak mantarı yemekle kurtulacağınızı sanmamanızı isterim.
Ölüm bir canavardır çünkü, hikâyesinin anlatılmasını isteyen bir canavar.
İngiliz kırlarından İstanbul’un Adalarına, Halikarnas Balıkçısı’nın Bodrum’undan Tolkien’ın Ortadünya’sına edebi bir yolculuğa çıkıyoruz Doğa Yürüyüşleri’nde.
Oylum Yılmaz doğa, kadın ve yazarlık üçgeninde var olmanın dikenli yollarını, özgürlüğe ancak zorlayarak açılan kapıları, romanlarından bildiğimiz o güçlü üslubuyla kaleme alıyor.
“Bu kitaptaki denemelerde Oylum Yılmaz binlerce yıldır kaskatı sınırlarla belirlenmiş sosyal rollerinden sapma öneriyor okura.
İyi denemelerin her zaman yaptığı şekilde, yeni düşüncelere açılıyor.
Dâhiyane bir duruşla, sisteme karşı koyma planı sunuyor bize.
”— Asuman Kafaoğlu-Büke2-Zaman içini çekti sanki.
Ve kendinden daha fazlasını dışına çıkardı.
Çukurcuma büyüdü genişledi, sokakları sokaklara bağlandı, sokaklara bakan evlerin kapılarından pencerelerinden yüzlerce, binlerce kadınsı hayalet semte, oradan bütün bir şehre yayıldı.
Tek bir cümle mırıltı halinde şehrin üzerini kaplamıştı, “Davamız ilmi, siyasi, edebidir.
”Çukurcuma’da eski bir apartmanda gaipten gelen sesler, genç kadını davaya çağırıyor.
Fatma Aliye, Suat Derviş, Cahit Uçuk… Unutulmuş ve Unutturulmuş Devrimci Kadın Yazarlar Cemiyeti üyeleri seslerini duyurmaya kararlı, bahanelere karınları tok.
Harekete geçmenin, kahramanı öldürmenin zamanı gelmiş geçiyor… Gerçek hayat bekliyor.3-Çünkü arkadaşlığı aşktan ayıran incecik bir çizgi vardı.
Bunu senden öğrenmiştim.
İnsan ne kadar severse sevsin aşkın hep ötekisi olarak kalıyordu.
Aşk hayran olunan birine duyulan sonsuz bir arzuydu, ama bu sonsuzluk, nasıl bir sonsuzluksa, kısa süre içinde bitiveriyordu.
Gün geliyor, önünde sonunda insan aşkı hep kendine feda ediyordu.
Ama arkadaşlık öyle değildi.
Arkadaşlık, içine girip yerleşilen sonsuz bir hayranlıktı.
Ve ne tuhaftı ki insan orada hep kendisi, hep iki kişi olabiliyordu.
İnsanlar en çok arkadaş olduklarında ağaçlara benzerlermiş çünkü Ni-han.
Hem her şeyiyle biricik, bir başına kendisi hem de aynı anda tıpkı diğeri gibi.
Füsun ile Ni-han, Büyükada’nın sıcak yaz aylarında adadaki kapalı evlere girmeye başlarlar.
Ni-han evlerden elinde eski birer saatle, bitap halde çıkar.
İki yakın arkadaşın gerilimli macerası metruk Büyükada Rum Yetimhanesi’ne doğru ilerler.
Füsun ile Ni-han’ı yetimhaneye çağıran, zamanda saklı bir sır vardır.
Füsun bu sırrı açığa çıkarmaya çalışırken Ni-han iki yetimin hayaletinin arkasından sırra kadem basar.
Ağaçların Rüyası adada, ağaçların kuytu loşluklarında okuru merakla, gerçekle hayal arasında dolaştıran büyülü bir roman.
İki genç kızın dostluğu, aşkı, cinselliği, kimliklerini keşfedişlerinin hikâyesi Oylum Yılmaz’ın usta kaleminden…