Yetenekli Çocuğun Dramı

12.02.2019

Her ne kadar kitabın adı okuyucuya hüznü ve çözümsüzlüğü hissettirse de, aslında yazar "Yetenekli çocuğun dramı" kitabı ile kişiye içindeki "marifetler sandığının" anahtarını uzatıyor. Kişinin -şimdisinden- yola çıkarak geçmişinin izini sürmesine , gündelik yaşamını sürdürürken birden bire ortaya çıkıveren ve anlam veremediği -çaresizlik- hissinin köklerinin nerelere kadar uzandığını okuyucunun önüne seriveriyor. Ama bir yandan da tıpkı bir zümrüdü anka kuşu gibi tekrar dirilmenin de pekala mümkün olabileceğini fısıldıyor.

19.11.2015

Kendi çocukluğunuza ve diğer çocuklara olan bakış açınızı değiştirecek. Bir profesyonel Psikiyatrist yazar tarafından yetişkinlikteki sıkıntılarınızı anlamlandırmanızı sağlayacak. Sıradan bir kitap değil. Anne ve babanızın davranışlarını sorgulamanızı sağlayacak bir kitap. Okuduktan sonra kafamdaki soru işaretlerine cevap buldum. Övündüğüm özelliklerim aslında hayatımın tuzaklarıymış ve böyle olmaya itilmişim.

09.01.2015

Çocukluk ve Alice Miller
                                  Mustafa Selçuk Beşli
Çocukluk ve Alice Miller
Artık hepimiz biliyoruz! Hatta gereğinden çok biliyoruz ve muhtemelen yanılıyoruzÿ; çocukluk yaşantılarımızın, deneyimlerimizin, karşılaşmalarımızın etkisi bütün hayatımız boyunca sürer.
Kimilerine göre hayatımızın ilk üç yılı kimilerine göre ilk altı yılı bütün hayatımız boyunca belirleyici bir rol oynuyor. Hayatımızda yaptıklarımız ettiklerimiz, hep aynı cins düş kırıklıklarımız, aynı yanlışlar bu dönemlerde yaşadıklarımızdan kaynaklanıyor. Bilinçaltı  yeni bir cins kaderciliğe tekabül ediyor.  Hepimiz diyebiliriz ki ‘’ Ben değil ama bilinçdışı dürtülerim bütün bunlar’’
Bilinçdışı, sanılanın aksine Freud’un ortaya çıkardığı bir kavram değildir. Platon’un üç öğeden oluşan bir ruh açıklaması vardı fakat Freud, kavramı hiç de adını anmadan Pierre Janet’den aldı. Hans Eysenck’in dediği gibi ‘’Platon, felsefi bir fikri dile getirmek için hikâye anlattığını biliyordu, Freud ise bilimsel bir teori kurduğu yanılgısı içindeydi.’’ Bu yanılgı üzerinde yükselen psikanalitik kurumlar çocuk eğitimini de etkiledi.
‘’Kuramların arkasına gizlenmeden,’’ söylediklerini duyabileceği ve hissedebileceği bir kişiyi anlayabileceğine inanan Alice Miller’in Türkçeye çevrilen üç kitabından biri olan  ‘’Yetenekli Çocuğun Dramı’’ otuzdan fazla dile çevrildi. Psikanalist olan oğlu Martin Miller’in yazdığına göre annesi obsesif bir düşünceyle özel hayatının bilinmemesine çalıştı. Heinz Kohut ve Winnicott’tan etkilendiği iddia edilen Alice Miller, 1988 yılında İşviçre ve Uluslarası Psikanaliz Derneklerinden istifa ederek, ‘’Başlangıçta Eğitim Vardı’’nın önsözünde söylediği gibi ‘’ kişinin çocukluğunda yaşadıklarına giden yolu kapatıp terapisttin görev alanını hastanın fantezileriyle’’ sınırlandıran ‘’psikanalitik teoriler hapishanesinden’’ kurtulmaya karar verdi.  Kitabın çevirmeni Emine Avşar belirttiği gibi, bunda, Psikanaliz’in temsilcileri tarafından ona yöneltilen öfkeli eleştirilerin, öne sürdükleriyle Kuramın bağdaşmadığı iddialarının ve onun en nihayetinde ‘’Psikanalitik kuram ve uygulamalarının çocukların kötüye kullanılmasının nedenlerini ve sonuçlarını çarpıttığı ya da gizlediği dolayısıyla çocuğa ilişkin olguları çoğu kez fanteziler olarak aldığı ve çocuğun yaşantılarına bu şekilde yaklaşmakla çocukluktaki çelişkileri çözeceğine sabitleştirdiği’’ yargısı esastı.
Alice Miller’e göre üstün yetenekli değil ama yetenekli, duyarlı, uyanmış çocuğun dramı, çevresinin, ana-babasının gereksinimlerini, kaygılarını, çatışmalarını erken yaşlarda hissetmesinden ve onları kendine uyarlamasından böylelikle ailesinin zor tahammül ettiği kendi öz şiddetli duygularını onlardan saklamayı öğrenmesidir. Bu dram evrenselliği şüpheli ve farazi, Odip’in annesine âşık olup babasını öldürmesi dramından hakiki olmasıyla farklıdır. O çocuğa atfedilen anlayıştan hareketle değil çocuğun gözlerinden bakmaya çalışarak ruhsal gelişimi anlamaya çalışır. Eğer çocuk kendi duygularını yaşamayı öğrenmese ileriki yaşantılarında bunları kişiliğine birleştiremeyecektir, duygusal depreşmelerinin geçmişi ile olan bağlantısını anlayamayacaktır. Miller için Psikoterapi kaybolan geçmişimizi geri getiremez. Geçmişin olgularını değiştiremez. Yaraları böylesine yanılsamalarla sağaltmanın imkânı yoktur. Duygu dünyamıza ancak yetişkinlik düzeyinde geri dönmemiz olasıdır.
Alice Miller için çocukluğun ne kadar can alıcı ve içsel bir sorun olduğu eserlerinin çoğunun psikolojik eğitime yönelik oluşunda görülebilir. Anlatılarını akademik değil gündelik dilde yapması hedeflediği insanların sadece psikoloji alanında çalışanlar olmadığını gösterir. Yetenekli Çocuğun Dramı ve başlangıçta eğitim vardı, çocuk ve onun eğitimiyle uğraşan herkesin içinde en azından birkaç noktada kendini bulabileceği, kendini düşünebileceği okunması hoş kitaplar.