Sonrası Kalır 1

Sabit Fikir

Anka'nın Aradığı
Orhan Koçak

“Yakama hiçbir zaman çiçek takmadım. Ama Çiçek Pasajı’nın bizleri takındığı yeni koparılmış çiçekler gibiydik. Bin dokuz yüz altmışlardaydık.” Bir otobiyografik metinde böyle yazar Cansever, 70’li yılların sonuna doğru. Her şeyin bir kez daha kuşkuya boğulduğu, kırılganlaştığı, tükeniş sezgisinin hükmünü icra etmeye başladığı bir noktada, yakın ama artık çok uzak geçmişi, uzun bir zafer ânı olarak yaşanmış bir dönemi anıyordu: Ben hiç çiçek takmadım, ama ben ve arkadaşlarım, olgunlaşan günün koparıp yakasına taktığı henüz genç çiçeklerdik: Işıyorduk. Bu gözlem, utançsız ve yekpare narsisizmiyle, fazla ağdalı mı gelecektir bugünün okurlarına? Üstelik, bu cümlelerin yazıldığı 70’li yıllarda nice genç çiçeğin buruşturulup atıldığı biliniyorsa eğer?
.