Zü'nün Tuhaf İnsanları Emel Kalender

Rica ediyorum anneme iyice bakın. Burada, kürsüde duran bu kolinin içinde yaşıyor zavallı. Bakın başıyla size selam veriyor. Ne dediğini anlayamazsınız, boşuna çabalamayın çünkü dili çürüyerek düştü, tek bir dişi bile kalmadı. Sanırım şu an bir gırtlağı da yok. Sürekli boğulur gibi sesler çıkaran bir anneyi kolide yaşatmak nasıl bir işkencedir bilir misiniz? Kendi eriyerek öyle küçüldü ki onu ancak böyle taşıyabiliyorum. Kolinin dışındaki poşete gelince, annemden düşen kurtlar ve sıvılar etrafa yayılmasın diye. Ben bu kadına bakınca sadece korkunç bir yaratık görüyorum. İnsana benzeyen hiçbir tarafı kalmadı. Acı çeken, dokunaklı sesler çıkaran, yaralar içinde kıvranan, gücü bir şeye yetmeyen bir hilkat garibesi. Siz her ayrıntıyı kuşkusuz iyi bilirsiniz ama ben gene de söyleyeyim. Şu an mahkemenin dışında bekleyen huzursuz kalabalık da bunları anlatmamı isteyecektir.

(Tanıtım Bülteninden)