Obermann Senancour

“Senancour benim! Doğadan ilham alan hayale dalış. Sanırım hastaydı. Ne de olsa doğanın en basit olgularına böylesine kendini kaptırmak için zayıf düşmek gerekir.” Proust

“Obermann, bu muazzam devrin en sıradışı ruhlarından biri.” Balzac

“Obermann kayıtsız, hareketsiz, bunalmış, kendi içine dalmış, yıldırımsız yere çakılmıştır… ruhların acı çeken çoğunluğunun kitabıdır; orada olan yıkıcı bir hikâye, gizemli ve tamamlanmamış bir şiirdir.” Sainte-Beuve

Gündelik yaşamın hayhuyundan, dünyanın gürültüsünden Alplere kaçan ve kendini, kendi gerçeğini tabiatın büyük hiçliğinde ilk kez çıplak gözlerle gören birinin keşif günlüğüdür Obermann. Romantik edebiyatın kurucu metinlerinden Obermann (1804) bir dizi mektuptan oluşur. Dünyada yerini bulamamışlar, mutluluk arzusunu yitirmişler, arafta kalmışlar için bir buluşma noktası.

' ‘Savuşturmak kolay olacak, tam sırası, bunu yapmam lazım’ demeye varmıyor, içim istemez oluyor, kolum kanadım kesiliyor, yeniden hayatımı yok eden o uykuya dalıveriyorum. Zaman biteviye akıyor, keyifsiz kalkıyorum yorgun yatıyorum, arzulardan yoksun tekrar uyanıyorum. Kendimi kapatınca dünyaya sıkılıyorum, dışarı çıkıyorum sızlanıyorum. Hava kapalıysa hazin, açıksa güzelse lüzumsuz buluyorum. Şehir tatsız tuzsuz, köy tiksinç geliyor. Mutsuzlar hüzün verir bana, mutlularaysa kanmam. Çırpınan insanları görünce acı acı gülerim; bazıları sakin görünüyorsa tebessüm ederim, onları mutlu sanırlar.' Senancour

(Tanıtım Bülteninden)