Meşe Ağacı Mezarlığı Nurevşan Ünal

Parlak güneş, yağmursuz bulutlar, uzun uzun selviler ve tek gayeleri yaşamak olan nice canlılar. İşte söylüyorum sizlere, bunca alem ve her ne kadar çeşit çeşit görünse de aslında var olan tek dert, yaşamak. Bağışlanmayı bekleyen milyarlarca ruh ve bağışlanamamış milyarlarca hata. Kabul törenleri ve idamlar. Kazanılmışlar ve kaybetmeyi bile kaybetmiş insanlar. Hepsi bir dengenin ve düzenin parçası haline gelmişler. Kimse farkında değildir fakat her şey hatta herkes dengenin korunması uğruna yaşar, savaşır, ölür hatta öldürür. Her ölüm benimle bütünleşir. Her ölüm beni ilgilendirir. Hayır ölüm meleği değilim ve yine hayır ne öldüm ne de öldürdüm. Korku, nefret, çaresizlik, öfke ve çığlık. Binlerce adım, binlerce görünüşüm var. Ben hepsinden ayrı ve bağımsızım. Atılan her çığlığı duyarım, yaşanılan her duyguya hükmederim. Ben yaşayan ve yaşamış kadınların en yücesinin ruhundan kopan bir parçayım. Aslında sevgiden yapıldım ama hep lanetle anıldım. Ben ölülerin efendisi, öleceklerin habercisiyim. Ben ağlayan, çığlık atan kadınım. Ben, ölüm perisi Meyn’im.

(Tanıtım Bülteninden)