Kahverengi Leyla Taşçı

Her şey 7 yıl önce başlamıştı... 
Tam bir karanlığın içinde dolaşıyorlardı, her taraf sessiz ve karanlıktı ama ay tepede duruyor vakitsiz geceyi izliyordu. Bu cennet gibi orman kör karanlıkta ıssız ve sessiz olduğu gibi korkunç bir zaman oluşturmuştu. Nehar, Gece ve aile gibi olduğu arkadaşları aynı zamanda kardeşleri burada, bu yerde villada kalıyorlardı. Lakin bu villada kaldıklarında korkunç olaylara tanıklık edeceklerinden habersizlerdi. Hepsinin sonu kötü bir ölümle bitmişti. Bu, sabahları cennet ve geceleri cehennem dediğimiz orman dehşet ve vahşetti.
Bu vahşetin 7 yıl sonra tekrar karşılarına çıkacağını bilmiyorlardı. Sır gibi ölümler açığa çıkarken Gece ve Nehar’ın birbirlerine olan hisleri de içselleşmeye başlıyordu. Sizi sırlarla dolu kahverengi yolculuğuma götürüyorum.
Kahverengiye boyanmış hayatın yolculuğunda dans edişinizi izliyorum. İkimiz, ben ve seni oynuyoruz. Ama arkamızdan bıraktığımız kırık kahverengi kapıları sadece ben görüyorum.

(Tanıtım Bülteninden)