Felsefirastyon - 2 Serdal Özdemir

Eski insanlardan yeni şeyler duymuyoruz! Yeni insanlardan hep eski şeyler duyuyoruz! 

Günümüzde felsefe kadar yanlış anlaşılmış başka bir şey yoktur. Mesela bugün ortalama bir felsefecinin yazılarına göz atarsanız, felsefenin tarihinden bahsetmeyi felsefe yapmak sandıklarını görürsünüz. Hâlbuki yaptıkları tek şey, düşünce hamallığıdır. Ve hâlâ eskilerin kendilerine açtığı kredide yaşıyorlar! Benim nazarımda felsefe demek; kişinin kendi çağının bilim, sanat ve edebiyatının sentezini yapması demektir. Yani felsefenin tarihine saplanarak felsefe yapılmaz. Gereksizliğin kendisi hiçbir zaman çekici olmamıştır. Bu anlamda felsefe kendi geçmişine ne kadar az sadık kalırsa geleceğine o kadar çok hizmet edecektir. Çünkü felsefe dediğiniz şey her zaman kendi çağının yenilikçisi olmuştur. Eskilerin çürüdüğü, yenilerin ise kök salamadığı bir ortamda, felsefenin geleceğinden bahsetmek imkânsızdır. Felsefirastyon bu anlayışa tepki olarak yazılan ve çizilen bir eserdir. Birbirinden bağımsız konuları ve şeffaflığı ile bilgi hamallığının önüne geçmeye çalışmıştır. Dokunduğu her şeyi sadeleştirmiştir ama basitleştirmemiştir. Çizginin yetersiz kaldığı yerlerde yazıya, yazının yetersiz kaldığı yerlerde ise çizgiye yol vermiştir! Sıkıcılığı, sıradanlığı, tekrarı, gevezeliği ve felsefi yobazlığı dışlamaya çalışmıştır. Ve kendisinin rengârenk bir dünyası olduğunu iddia etmiyor! Sadece kendisi dışındakileri çok renksiz buluyor.

(Tanıtım Bülteninden)