Eşikte Üç Kadın Mithat Önal

Gözler, insanın ruhunu yansıtan aynalardır. Kimine göre çok şeyi anlatır, kimine göre ise hiç bir şeyi.Melahat'ın gözleri, derin bir üzüntü ve endişeyle doluydu. Gözlerinin feri sönmüş, bakışları donuklaşmıştı. Sanki içindeki bir ateş sönmüş, yerine soğuk bir taş oturmuştu.İnci'nin gözleri ise özlemle doluydu. Gözlerinde uzaklara dalan, özlem barındıran bir ifade vardı. Sanki bir yere ait olmak istiyordu, ama bunu bir türlü başaramamıştı.Firuzan'ın gözleri ise mutlulukla doluydu. Gözlerinde parlayan bir ışık vardı, dünyayı kucaklıyormuş gibiydi. Firuzan her şeyin mümkün olabileceğine inanıyor gibiydi.Ben aslında üçünün yaşantılarından çok gözlerinden okumuştum neler yaşadıklarını, neler hissettiklerini. Melahat'ın gözlerinde geçmişin acılarını, İnci'nin gözlerinde geleceğin hayallerini, Firuzan'ın gözlerinde ise şimdinin sevincini görmüştüm.Bir kadının gözleri özlemi anlatırken, bir başka kadının gözleri huzuru arıyordu sesli kalabalıklar arasında. Bir başka kadının gözler ise mutluluğun resmini çiziyordu hiç durmadan.Üç kadın, üç hayat, üç hikaye... Ortak noktaları ise, gözlerinde taşıdıkları duygularıydı.Gözler, bir insanın ruhunun aynasıysa; bu üç kadının gözleri, onların yaşamlarının yansımasıydı.

(Tanıtım Bülteninden)