Bilge Kağan Zamanında Sarı Irmak Kıyısında Türk Heykelleri Gürhan Kirilen

Nehri geçmek için uygulanan eski yöntemde yüz arşın boyunda kalın halatlar salınır, nehirde onlarca büyük tekne yan yana sıralandıktan sonra üzerlerine ahşap tabakalar dizilerek tekneler bir araya getirilir ve sabitlenirdi. Halatlar, kıyıdaki büyük ağaç direklere dolanarak köprüye bağlanır, buna da ‘sağlam oldu’ denirdi. Fakat nehir her kış tam buz tutmaz ve buzlar baharda çözülür, su setlerin ve havzanın üzerinden yükselerek akar. Yapıların temellerine, harç ve sıvaların aralarına dolan suyla birlikte çokça mil birikir. Nehir, tümsekler yapar, ya köprüyü döver veya altına alarak çağıldayıp akar; tekneleri yıpratır ve halatları keser. O yüzden her yıl köprü halatları kopar tekneler parçalanır. Wei Nehri’nin güneyindeki bambu ormanları talan edilip, Gansu’daki çamlar devrilerek buraya taşınsa dahi sonuç yine başarısızlıktır. Malzemenin her yıl değiştirilmesi gerekir. Bu durum, kaynakların israf edilmesine, memurların suçlanmasına ve işçilerin gayret ve emeklerinin boşa harcanmasına yol açmaktadır…

(Tanıtım Bülteninden)