Başkan Babamızın Sonbaharı

Başka Babamızın Sonbaharı, García Márquez’in en dikkatli okuma gerektiren ve en deneysel romanı. Ayrıca, daha büyük ticari başarısı olan diğer eserlerinin gölgesinde kalan, en kıymeti bilinmemiş ve eleştirmenlerin aklının çok karışmasına yol açan kitabı. Roman Márquez tarafından “gücün insanı yalnızlaştırması üzerine bir şiir” olarak tanımlanmıştır.

Merkezinde, politik dehası büyük yalnızlık ve paranoya duyularıyla dengelenmiş adı bilinmeyen bir Güney Amerika diktatörü bulunur. “Başka Babamız” 20. yüzyıl boyunca devlet idaresini elinde tutan çeşitli despot ve delilerin bir sentezidir.

O, kendisi için yarattığı mitsel aurasıyla uzun süredir acı çeken halkın egemenliğini elinde tutan, katkısız gaddarlık ve tam bir umutsuzluktan oluşmuş bir yaratıktır. Devrimciler başkanın ölü bedenini akıl almaz zenginliklerin fantastik mekânı olan sarayda bulduktan sonra, Márquez büyük bir kelime selini serbest bırakır ve geriye bıraktığı parçalardan ölü tiranın özel ve genel hayatını yeniden kuruyor.

Roman, Joyce’un Ulysses’inin son bölümündeki Molly Bloom’un monologunu hatırlatan ve neredeyse hiç nokta koyulmadan devam ettirilen altı bölüm olarak göz önüne seriliyor. Zaman ve mekân, anlatıcının gerçek tarihsel olayların dolambaçlı yollarına girmesi ve çılgın hayalleriyle sürekli bölünüyor. Roman, karizma, bozulma, zorbalık ve politik iktidar aygıtı üzerine dikkate değer bir inceleme.