33 Yıl - Bir Kurmay Subayın Romanı Eşref Arık

İlk ateş sesinden 10 dakika geçmişti. Bu arada tugay karargâhına rapor verdim ve şehit ve yaralıların alınmasını istedim. Fakat henüz şehit ve yaralı durumunu bilmiyordum. Amacım zaman kazanmaktı. Bu esnada yaralı er Birhan bulunmuştu. Doktorun ilk raporu iç karartıcıydı. Mermi, Birhan’ın sırtından girmiş ve kalbine isabet ederek önünden çıkmıştı. Durumu çok ağırdı. Çok kan kaybediyordu. Acilen hastaneye kaldırılması gerekiyordu. Tekrar tugay karargâhından acilen helikopter gönderilmesini istedim. Fakat aldığım cevap en acısıydı. Kötü hava koşullarından dolayı Şırnak’tan helikopter kalkamıyordu. Diğer yandan uzman çavuş da bulunmuş ve hemen doktorun yanına getirilmişti. Bu sefer ilk rapor tam tersine iç açıcıydı. Uzman çavuşun yarası dahi yoktu. Yalnız şoktaydı.

Tekrar helikopter istedim. Sonuç gene olumsuzdu. Gözlerimi kaldırıp havaya baktım. Bölgede yoğun sis ve pus vardı. Yağmur da hızlanmaya başlamıştı. Hava şartları hakikaten kötüydü. Helikop- ter için çok tehlikeliydi. Buna karşın doktor acilen, zifiri karanlığı yırtarcasına helikopter istemeye devam ediyordu. Acıklı sesi Besta’nın her tarafında yankılanıyor ve tüm teröristler tarafından duyuluyordu. “Yolda, geliyor” diye onu teskin etmeye çalışırken bir yandan da kanı durdurması için elinden geleni yapmasını istiyordum. Adeta ona yalvarıyordum. Aradan 10 dakika geçmişti ki doktordan acı haber geldi. Birhan şehit olmuştu.

(Tanıtım Bülteninden)