Ruhum İki Parça Ekrem Yılmaz

Ruhum iki parça, yüreğim paramparça 
Canım, 
Canım deyişin çağlandı kulaklarımda, 
Mazinin sükûtu dilimi, damağımı kuruttu.
Bıçaklandım körelmiş yokluğunla, 
Delirsem hiçbir duvar kabul etmez sesimi.
Sen, Ay’ı sarhoş edip, şekilden şekle girdiren 
Gecenin efkârı gibi, beni halden hale koyuyorsun.
Bir umudum olmasaydı belki, 
Çoktan düşecektim toprak dibine.
Bir yelken bile olamadık şu koca deryada,
Başaramadık dimdik durmayı. 
Sebep sen veya bendim, 
Bir yanımız ayrılığa açıktı,
Bilerek üşüdük, ellerimiz ayrıydı.
Ve artık aşka yasaklanacağız,
Ne sen sevebilecek birisini bulabileceksin,
Ne de ben bulabilirim.
Sayıklayacak kalbimiz, 
Zikredecek her atışta isimlerimizi. 
Şimdi başımı göğsüne dayamak varken,
Ben taşlara vuruyorum.
Duyuyor musun suskunluğumun acısını,
Ruhum iki parça, yüreğim paramparça

(Tanıtım Bülteninden)