Hoşçakal Anne Fatma Çetin Kabadayı

Biletler  lütfen”
Duygu  çantasını  açtı,  cüzdanından biletini çıkarıp uzattı.
Otobüs  hareket  edeli on beş  dakika  olmuş  neredeyse  Ankara’yı  çıkmıştı. Gidiyordu .
bir  daha  asla dönmeyecekti. Otellerin  bir kaçı yaşından  dolayı onu almamış, almaya karar verenler ise kendisinin  hoşuna gitmemişti. Nasıl olsa parası çoktu.

Birkaç  gün teyzesinde kalacak  döndüğünde de bir  çare  bulaçaktı.  Annesi  ve babası  Duygu’nun  uyandığında  çoktan  gitmişlerdi.  Onlar  okul  kapısı  önünde  kızlarını  beklerken ,   Duygu  önce kileri  eski  haline  getirmiş,  bütün  günlükleri  çantasına  koymuş,  odasından  bir  kaç  giysi ve bir  iki  ayakkabı  daha  alarak  evden  ayrılmıştı.  Yıllarca kendisine  anne  ve babalık yapan  bu  kişileri  de kısa bir  not yazıp aceleyle evi terk  etmişti.

(Tanıtım Bülteninden)