İsmini Bilmiyorum Gökhan Alan

İsmini Bilmiyorum’da şiir yalnızca bir estetik ifade değil ;bir isyan,bir ağıt,birdua…
Şairin kullandığı güçlü imgelerle çevrili bu eser,duyulmaya değer bir sesleniş.
Kanal sularında yüzen çocuklar,kâğıt toplayan adamlar,bir erik ağacına tırmanmak isterken gökdelen çatılarında kaybolan çocukluk...
Elinizdeki kitap,okuyucusunu sarsmayı amaçlayan değil,onunla sallanan bir dünyada tutunacak kelimeler arayan bir yolculuk niteliğinde.
Çünkü bazen tek bir dize,birçocuğun“Verin bana çocukluğumu”demesi kadar gerçektir.
…
“Hüzzamdan bir ses yükselir geceye
Geceye sonra haykırışlar
Haykırışlar deler ciğerini gecenin
Gecenin alnını karışlar”

(Tanıtım Bülteninden)