Benzer Ürünler
Bir Demlik Düş
'Hassas insanlar cenneti düşürmemek, cehennemi taşırmamak için tüm ahiri omuzlarında taşır.'
...ve ne gariptir ki hayatın tüm ağırlığı kimseye yük olmak istemeyenlerin omuzlarındadır.
Bir sokak müzisyenine para verirken mutlu olan insanlar var; bir çocuğun gülümseyişine vesile olurken parıldayan, yâre kitap hediye ederken çağıldayan ve bir kediyi severken kutsanan...
Bir karıncayı gözetir gibi, insanların taşıdığı yüklere bir yenisini eklememek için derinliğe sadık kalanlar var. Kolayca güvenen, cesurca bakan, kalbe dokunan insanlar var. Bir kitapta başkahraman olmaktansa bir oyunda figuran olmayı tercih eden, sessizce yaşayıp gidecek insanlar var.
Ve bu çemberin dışında ise bir cehennem var.
Kaldır yüzünü. Davetimdir sana: Düşlerine hoş gel.
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
“Zaman, sıradan olmayan insanlar için ıstıraptır.”
İnsan gülü koparırken çiçeğin çektiği acıyı değil, dikenin verdiği sızıyı düşünür. Önce yaralar bırakıp sonra deliliği eleştirmek, bencil insanın lanetidir.
Seyahatimiz bilinmeyenedir; toplumun dışına ve özgürlüğe aşina kıyılaradır. Vakit, bizi yoran, endişe veren, anlayamadığımız ve anlatamadığımız ama yine de takılıp kaldığımız tüm kafeslerden kaçmanın vaktidir.
Cancağızım,Hadi elini kitaba uzat, gidiyoruz.
“Her cümlesi ayrı bir kitap... Bu kitap can yoldaşınız olabilir.” Özgür Bacaksız
Atlıkarıncaları Affediyorum
İnsanı eksilten kaybedişleri değil, zannedişleridir.
Doğduğunda zihninde tek bir oda vardı; yalnızlığının odası, tıpkı senin gibi. Zamanla annesine, babasına, sevdiklerine, hatta sevmediklerine; sesini duyan, onu gören, hisseden herkese ayrı ayrı odalar inşa etti… Tıpkı senin gibi. Her odanın içine anılarını sığdırdı; eşyaları, anlamları, sevinçleri, hüzünleri, ilkleri, sonları… Aynı senin gibi. İnsanlar kayboldukça odalara girmeye çekindi, gerçeklerle yüzleşmekten kaçındı, dehlizlerini kilitledi, yalnızlığının odasına çekilerek unutmaya çabaladı ve belki de alıştı… Yine senin gibi.
Mevsimler... Mevsimler geçti...
Gün geldi, odaların kapıları kendi iradeleri dışında ansızın açıldı ve unuttuğunu sandığı geçmişi yüzünde, anıları avuçlarında, herkes karşısındaydı... Senin, benim, onun… herkesin elbet bir gün yaşayacağı o an gibi. Bu kitap işte o anımızın hikâyesidir.
İnsanın yolu, cesareti kadardır.
Gülnihal Hanım'ın Ezrak, Ferhunde, Dildade ve diğer karakterler üzerinden oluşturduğu mistik yolculuğu vasıtasıyla hiç anlatılmamış olanı gözler önüne seren eser, hayatın yanılgılardan ibaret olduğunu anlayan herkese tatlı ama bir o kadar hüzünlü bir cesaret veriyor.
Kafamdaki Fillerin Hepsi Mavi isimli eseriyle tanınan Murat Gülen, Atlıkarıncaları Affediyorum romanıyla bir kez daha okurların zihnine konuk oluyor.
Kafamdaki Fillerin Hepsi Mavi
Düşlerin cennetinde gerçeklerin canı cehenneme
“İlkokulda sana öğretilen matematiğin ne işe yaradığını değer verdikçe değerin kalmadığı zaman anlarsın. Türkçenin ne işe yaradığını yazıp yazıp silerken, fiziğin ne işe yaradığını atlamak için uygun uçurumu düşünürken anlarsın. Biyolojinin ne işe yaradığını içine kapanıp hissizleşirken, kimyanın ne işe yaradığını dengen bozulurken anlarsın. İzahın ne işe yaradığını sırf ‘o’ dönsün diye gurursuzlaşırken, zamanın ne işe yaradığını geçen günleri sayarken anlarsın. Onlarca yıl, yüzlerce öğretmen, binlerce dersten hiçbir şey anlamazsın da ona dair hasreti bir saniye olsun yaşarken, her şeyi çok güzel anlarsın. Bu kitap, işte o bir saniyenin hikâyesidir...”
Ve yazar, yaşamdaki tüm algısal görkemi okurlarının önüne serip romanını bir saniyelik bir soru ile başlatmaktadır:
Aşk kendini kaybetmek mi, yoksa yeniden keşfetmek midir?
(Tanıtım Bülteninden)
'Hassas insanlar cenneti düşürmemek, cehennemi taşırmamak için tüm ahiri omuzlarında taşır.'
...ve ne gariptir ki hayatın tüm ağırlığı kimseye yük olmak istemeyenlerin omuzlarındadır.
Bir sokak müzisyenine para verirken mutlu olan insanlar var; bir çocuğun gülümseyişine vesile olurken parıldayan, yâre kitap hediye ederken çağıldayan ve bir kediyi severken kutsanan...
Bir karıncayı gözetir gibi, insanların taşıdığı yüklere bir yenisini eklememek için derinliğe sadık kalanlar var. Kolayca güvenen, cesurca bakan, kalbe dokunan insanlar var. Bir kitapta başkahraman olmaktansa bir oyunda figuran olmayı tercih eden, sessizce yaşayıp gidecek insanlar var.
Ve bu çemberin dışında ise bir cehennem var.
Kaldır yüzünü. Davetimdir sana: Düşlerine hoş gel.
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
“Zaman, sıradan olmayan insanlar için ıstıraptır.”
İnsan gülü koparırken çiçeğin çektiği acıyı değil, dikenin verdiği sızıyı düşünür. Önce yaralar bırakıp sonra deliliği eleştirmek, bencil insanın lanetidir.
Seyahatimiz bilinmeyenedir; toplumun dışına ve özgürlüğe aşina kıyılaradır. Vakit, bizi yoran, endişe veren, anlayamadığımız ve anlatamadığımız ama yine de takılıp kaldığımız tüm kafeslerden kaçmanın vaktidir.
Cancağızım,Hadi elini kitaba uzat, gidiyoruz.
“Her cümlesi ayrı bir kitap... Bu kitap can yoldaşınız olabilir.” Özgür Bacaksız
Atlıkarıncaları Affediyorum
İnsanı eksilten kaybedişleri değil, zannedişleridir.
Doğduğunda zihninde tek bir oda vardı; yalnızlığının odası, tıpkı senin gibi. Zamanla annesine, babasına, sevdiklerine, hatta sevmediklerine; sesini duyan, onu gören, hisseden herkese ayrı ayrı odalar inşa etti… Tıpkı senin gibi. Her odanın içine anılarını sığdırdı; eşyaları, anlamları, sevinçleri, hüzünleri, ilkleri, sonları… Aynı senin gibi. İnsanlar kayboldukça odalara girmeye çekindi, gerçeklerle yüzleşmekten kaçındı, dehlizlerini kilitledi, yalnızlığının odasına çekilerek unutmaya çabaladı ve belki de alıştı… Yine senin gibi.
Mevsimler... Mevsimler geçti...
Gün geldi, odaların kapıları kendi iradeleri dışında ansızın açıldı ve unuttuğunu sandığı geçmişi yüzünde, anıları avuçlarında, herkes karşısındaydı... Senin, benim, onun… herkesin elbet bir gün yaşayacağı o an gibi. Bu kitap işte o anımızın hikâyesidir.
İnsanın yolu, cesareti kadardır.
Gülnihal Hanım'ın Ezrak, Ferhunde, Dildade ve diğer karakterler üzerinden oluşturduğu mistik yolculuğu vasıtasıyla hiç anlatılmamış olanı gözler önüne seren eser, hayatın yanılgılardan ibaret olduğunu anlayan herkese tatlı ama bir o kadar hüzünlü bir cesaret veriyor.
Kafamdaki Fillerin Hepsi Mavi isimli eseriyle tanınan Murat Gülen, Atlıkarıncaları Affediyorum romanıyla bir kez daha okurların zihnine konuk oluyor.
Kafamdaki Fillerin Hepsi Mavi
Düşlerin cennetinde gerçeklerin canı cehenneme
“İlkokulda sana öğretilen matematiğin ne işe yaradığını değer verdikçe değerin kalmadığı zaman anlarsın. Türkçenin ne işe yaradığını yazıp yazıp silerken, fiziğin ne işe yaradığını atlamak için uygun uçurumu düşünürken anlarsın. Biyolojinin ne işe yaradığını içine kapanıp hissizleşirken, kimyanın ne işe yaradığını dengen bozulurken anlarsın. İzahın ne işe yaradığını sırf ‘o’ dönsün diye gurursuzlaşırken, zamanın ne işe yaradığını geçen günleri sayarken anlarsın. Onlarca yıl, yüzlerce öğretmen, binlerce dersten hiçbir şey anlamazsın da ona dair hasreti bir saniye olsun yaşarken, her şeyi çok güzel anlarsın. Bu kitap, işte o bir saniyenin hikâyesidir...”
Ve yazar, yaşamdaki tüm algısal görkemi okurlarının önüne serip romanını bir saniyelik bir soru ile başlatmaktadır:
Aşk kendini kaybetmek mi, yoksa yeniden keşfetmek midir?
(Tanıtım Bülteninden)
Neden idefix?
Siparişinizi teslim aldığınız tarihten itibaren 14 gün içinde iade edebilir, iade sürecinin tamamlanmasının ardındansa ödemenizi hızla geri alabilirsiniz.
Kullanıcı dostu ara yüzümüz tüm ihtiyaçlarınıza eksiksiz yanıt verebilmek için tasarlandı. Deneyiminizi uçtan uca kusursuz kılmak adına çağrı merkezimiz ve canlı destek hattımızla ihtiyaç duyduğunuz her anda yanınızdayız!
Siparişlerinizin bir an önce ulaşması için sabırsızlandığınızın farkındayız. Sunduğumuz farklı teslimat seçenekleri arasından size en uygununu belirlemeniz, siparişinizi olabildiğince çabuk veya dilediğiniz zaman aralığında sorunsuz bir biçimde teslim etmemiz için yeterli.