İskele Yayıncılık Şehir Mektupları - Ahmet Rasim

Ne tuhaf bir şey, yeni gördüm ama meğer kömürcüler karda, donda buram buram terler; tatlı, sıcak, güneflli havalarda da tiril tiril titrerlermiş. Geçen günkü soğuklarda mahallemizdeki kömürcüyü görseydiniz şimdiki hâline bakıp acır ve:

– Zavall› adam! Kaç aydan beri sıtma hastalığı çekiyor kim bilir, derdiniz. Zavallı! ‘Bereket’ dediği kömür tozlu kürkünü renkçe pek de farkı olmayan kulaklarına kadar çekmiş, iskemlesinde oturmuş, arpacı kumrusu gibi düşünüp duruyor. Birine sordum bu durumunu:

– Fukaralık hâlidir ne yapsın, dedi.

Diğerine sordum:

– Hele bir kar yağsın da gör. Ne kabadayı olduğunu o zaman gösterir, dedi.

Birine daha sordum:

– Gelen geçeni üşümeye özendiriyor. Bunlar hem esnaftan hem de soğuk taklitçilerindendir, dedi.

Evde mangalbaşı âlemi henüz kısmet olmadı. Ben soğuğu görür görmez kömürcüye yanaşarak bir miktar kömür almıştım. Ama o kadar pişman oldum ki bir daha prova etmeden kömür almamaya yemin ettim.

(Tanıtım Bülteninden)