Ruhumdaki Kara Kutu

Gün ağardıysa yine bu sabah, içini karartmak niye? Dök içindekileri, kurtul karanlığından ruhunun. Bağıra bağıra yaz, dans ederek çiz, sessizce haykır dünyaya, “Ben varım ve mutlu yaşamak istiyorum.” diye. Kimse duymazsa da ben duyarım; çünkü ben, senin “Ruhundaki Kara Kutu”yum.

Ben, kederlerinin umut taciri…

Ben, yaşanmışlıklarının ağır ağabeyi…

Ben, gücenmişliklerinin gözü yaşlı tazesi…

Ben, bilinmezliklerinin saklı vadisi…

Ruhunun kara kutusunu, karanlığında bırakma ki “kara” sadece sevdaya ait kalsın. Yüreğinin tek yükü sevda olsun. Sevda bir gün Leyla, bir gün Aslı olur; bakarsın adı değişir de özü sende saklı kalır.

Bu kitap, sana özünü kaybetmemiş sevdalar getirsin.

(Tanıtım Bülteninden)