Hawksmoor

Ackroyd’un romandaki en büyük başarılarından biri, geçmiş dönemi yeniden yaratırken kullandığı dış sestir.

Bir roman yazarı olarak Peter Ackroyd’un ününü perçinleyen Hawksmoor, iki farklı zaman diliminde, 18. yüzyıl başları ve 20. yüzyıl sonlarında, Londra’da geçer. Dedektiflik ya da tarihle ilgili tüm tutarlı algıları kasıtlı olarak altüst eden bir dedektiflik romanıdır. 20. yüzyılda geçen anlatıda dedektif Nicholas Hawksmoor’a bir dizi cinayeti araştırma görevi verilmiştir; cinayetlere kurban gidenlerin cesetleri kentin yedi kilisesinin civarında bulunur. Gerçekte Londra’da mimar Nicholas Hawksmoor tarafından tasarlanmış altı kilise vardır ancak romanın yarattığı dünyada Londra kiliselerinin 18. yüzyılda yaşamış mimarına Nicholas Dyer adı verilmiştir. Ackroyd’un romandaki en büyük başarılarından biri, geçmiş dönemi yeniden yaratırken kullandığı dış sestir. Bir yandan binaların tasarımını ve inşasını bir yandan da üstü örtülü olarak büyücülüğü temsil eden kiliseler tasarlamış olduğu anlaşılan Dyer tarafından işlenen benzer cinayetleri anlatır.

Tarih, burada bütünüyle doğrusal biçimde sunulmaz; belirgin bir uzamsal yöne sahip olduğu vurgulanır. Zaman ve tarih, romanın içindeki iki kahramanın sesleriyle bir araya getirilir; her bölüm, bir öncekini bitiren sözcüklerin tekrarlanmasıyla birbirine bağlanır. Roman, tekrarlama olgusunun üzerinde ısrarla durur ve bu da sonuçta bir romanda rastlanabilecek en etkileyici ve olağandışı finallerden birine zemin hazırlar.