Foucault Sarkacı

"Başının üzerinde evrendeki tek sabit nokta duruyordu… ve bunun kendi işi değil sarkacın işi olduğunu tahmin ediyordu"

Bu romanda herşey yoruma açıktır. Bu nedenle, anlatıcının Middlermarch’taki Dorothea’nın öğretim görevlisi kocasıyla adaş olduğu gerçeğini atlamamalıyız. Eco’nun Causabon’u da dünya tarihinin kirli işlerle dolu karmaşasını tek bir tutarlı öykü olarak yeniden yazmak ister ama projesinin doğruluğuna ikna olmuş olan Eliot’ın Causabon’unun aksine, Eco’nun karakteri hikayesinin yalnızca olası yorumlardan biri olduğunun farkındadır.

Foucault Sarkacı, anlama ulaşma arzusu hakkında derin ve çok yönlü bir romandır. Garamond Press’te birlikte çalışan Causabon, Belbo ve Diotallevi gizli toplulukların tarihi üzerine bir kitap için araştırma yapmaktadır. Özenle hazırlanmış bir şaka olarak başlayan bir olayın sonucunda Belbo’nun bilgisayarında bulabildikleri tüm açıklamaları ve yorumlamaları toplarlar ve Tapınak Şövalyeleri’nin Planı’nı yeniden yazarlar. Plan mükemmel bir komplo teorisidir: Görünürde bağlantısız olan tarihi olaylar, herşeyin başka bir anlama geldiği birleştirilmiş bir hikayenin çerçevesinde yeni anlamlar bulmaktadır. Bu tehlikeli ve sonunda oyuncuları ele geçirecek bir oyundur. Foucault Sarkacı sonlan(may)ışı, haricinde bir dedektiflik romanının bütün unsurlarına sahiptir. Herşeyin olduğundan daha büyük bir gerçeğe işaret ettiği hem sürükleyici hem de rahatsız edici bir anlatıdır; ne var ki bu gerçek, kesinlikle, kurmacadır.