Panu Kitap Çizilmemiş Resimler - Kerem Balaman

“Gelecek, oyuncumu değiştirip yürüdüm tanıdık yollarda.
Kıyafetlerim kadifeden ve siyah.
Asilce yaklaştım ona,
Soluklanmak için boynuna yaklaştım.
İki, üç kere nefes alıp verdim boynuna.
-nefesimi hisset. Beni ve nefesimi.
Dudaklarımı kondurdum, bulunduğum yere.
-hissediyor musun?
Diye sordum, Kısık bir ses ile.
Sol elimdeki avucumun içini yanaklarına götürdüm.
Soğuk olan ellerim, yanıyordu sıcak yanağında.
Gözlerimi kapattım.
Gözlerini kapattı.
Kırıklığı hep hissediyordum şu an bendeydi bu his.
Hislerin değişmesini onaylarımda, başkasına geçmesi?
Elimi boynuna doğru, sürükleyerek indirdim.
Her iki elimle boynunu tutuyordum.
Sarhoş bir hava oluştu.
Kafamı kafasına değdirecek kadar yaklaştım.
Nefesini hissediyordum, sıcaktı.
Gözlerinin içine baktım, kin vardı.
Belki baştan çıkaracak hislerim vardı.
Fark ettim, baştan çıkacak olan bendim.
Kin ve nefret olduğu gibi duruyordu.
Uzaklaştım, bir daha yakınlaşmamak üzere. Kazananı olmayan bir savaş bitti, kaybettim.”

(Tanıtım Bülteninden)